İşte anısı:
Daha yeni motosiklet sahibi olduğum yıl. Motosiklet gruplarının toplantılarına gidiyorum, Temmuz ayında motosiklet şenliği olacakmış. Nerde? Kütahyada. Hayatımda Kütahya'ya gitmemişim, Hayatımda uzun yol yapmamışım, anca Ulustan Beşiktaşa, Bebeğe :)
Ahmet abiler sağolsun davet etti, otobanda buluştuk.
Hazırlıklar tamam, koyulduk yola. Çeşitli molalar sonrasında vardık Kütahya'ya.
Off ne güzel bir mekan doğası, yolları harika. ( başka bir yol tecrübem olmamış ki)
Otellerde kalanlar var, bende ilk defa çadır kuracağım. Acemilik işte bir ağaç kökünün dibine, hemde yolun kenarına, hemde kamp meydanına en yakın noktaya çadırı zar zor kurdum.
Gün içerisinde yedik, içtik eğlendik.
Kütahya'ya gitmeden once öğretmen kimliğimle bir öneride bulunmuştum. İlla ki top-case de bir kitaplık, defterlik yer kalır. Hazır giderken herkes bir kitap alsin, ordaki köyde çocuklara dağıtalım demiştim. ( daha sonraki senelerde bu adet haline geldi, okul malzemesinin yanısıra kıyafet ve diş fırçasına varıncaya kadar kamyonlarla mallar gönderildi. emeği geçen herkese tekrar çok teşekkürler)
Neyse kitapları falan topladık, hava kararmaya başladı ve yola koyulduk. Frig vadisi yakınlarında çocuklar bizlere bir gösteri hazırlamışlardı.
Ellerinde meşalelerle, müzik eşliğinde.
Önce sunumu ardından çocukları izledik.
Ellerinde meşaleler ile yanımıza kadar geldiler.
ellerindeki meşaleleri bizlere verdiler.
Sıra kitapları dağıtmaya gelmişti. Çocuklar hemen dizildiler, bizler de kitaplarımızı dağıttık.
daha sonra kamp alanına geri dönüldü.
Sohbet, muhabbet, yeme içme.
Rakılar, biralar, kolalar...
Eh içkiler içildi, gece geç oldu... bünye uyku istiyor.
Zaten ilk kamp ve çadır deneyimim. Çadır meğilli yerde, uyduruk tulum ısıtmıyor, ağacın kökü tam matın altından geçiyor, sırtıma batıyor, yastık yok, offf offf. Gecenin körü tam dalar gibi oldum.... zoooooooortttt borozan sesi. Bildiğiniz borozan sesi. Hababam sınıfında maça gitmek için, okulu ekerken kullandıklarından. Ses kesildi. Birazdan tekrar.... haydaaa. bidaha bidaha
çadırlardan homurtular yükseliyor, laf edenler, bağıranlar :)
bir şekilde uyuyakalmışım.
Sabah Ahmet abiyi yakalıyorum.
Hah diyor şimdi yaktım çıranı Zagor.
Zagor'u çadırında suç aleti ile yakalıyor.
borozanı da hemen baş ucunda...
Sonra sen misin gece bizi uyutmayan. Başlıyor kulağının dibinde borozanı öttürmeye.
Zagorda tık yok uyumaya devam ediyor.
İşte böyle ilk tanıdım Zagor'u.
Daha sonralarında Olkan usta'nın servisinde, bebekte, toplantılarda.
Kütük evler inşa ediyordu, bende kemerburgazda öğretmenlik yapıyordum. Yolda karşılaşıyor, birlikte dönüyorduk.
Böyle işte...
Nur içinde yat Zagor Ahmet.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder